در پرورش کپور ماهیان باید توجه داشت که گونه های مختلف آن از طبقات مختلف آب تغذیه و زیست می‌کنند،
همین مساله سبب استفاده از کلیه طبقات آبی میشود.
• کپور علفخوار در بخش سطحی آب زیست و از گیاهان عالی تغذیه می‌کند.
فضولات این آبزی نیز به مصرف سایر ماهیان (مستقیم یا غیر مستقیم) می‌رسد.
• کپور سر گنده و نقره‌ای در بخش میانی آب زیست و به ترتیب از زی شناوران جانوری و گیاهی تغذیه می‌کنند.
• کپور معمولی در طبقه پایینی استخرها زیست و از موجودات بستر و باقیمانده‌های غذایی و مواد آلی پوسیده تغذیه می‌کند.
*گونه اصلی پرورشی در شرایط مختلف متغیر است.
*در صد ترکیب گونه‌های مختلف کپور ماهیان بر اساس گونه اصلی پرورش تعین میشود .
درصد ترکیب گونه ها:
الف- گونه اصلی پرورش کپور نقره‌ای: کپور نقره‌ای (۵۰ تا 45 )، کپور معمولی (۲۵)، آمور (۲۰ )، کپور سر گنده (۱۰تا 5 ).
ب- گونه اصلی پرورش کپور معمولی: کپور معمولی (۵۰ )، کپور نقره‌ای (۳۰ )، کپور سر گنده (۵ )، آمور (۱۵).
ج- گونه اصلی پرورش کپور علفخوار ( آمور): آمور (40 )، کپور معمولی (۲۰ )، کپور نقره‌ای (۳۵ )، کپور سر گنده (۵ ).
• بر اساس شرایط موجود در ایران،عموماً در صد ترکیب گونه‌های مختلف کپور ماهیان،بصورت زیر پیشنهاد میشود:
کپور نقره‌ای (6۰-۵۰) ، کپور معمولی (۲۵-۲۰ )، آمور (۱۵-۱۰)، کپور سر گنده (۱۰-۵ ).
• تعداد بچه ماهی برای پرورش کپور ماهیان برای هر هکتاراز استخر با توجه به شرایط استخر، متفاوت است.
• اگر استخرها جوان باشند 4000 عدد بچه ماهی و اگر چند بار استفاده شده باشند، ۳۵۰۰ عدد مورد نیاز است
با استفاده از سیستم هوادهی در استخرهای پرورشی ، می‌توان تعداد بچه ماهیان را به 6000 تا 7000 نیز افزایش داد.
• در نظر گرفتن ۱۵ درصد تلفات برای کل جمعیت ماهیها در هر یک از شرایط یاد شده الزامی است.
• تلفات در محاسبات کوددهی، غذادهی و مصرف دارو و غیره مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
• بهترین وزن برای بچه ماهیان بین ۲۰ تا ۵۰ گرم است تا در طی یک دوره پرورشی، ماهیها را با وزن مناسب عرضه کرد.
