بیماری لکه سفید میگو

بیماری لکه سفید میگو (Disease Spot White)
این بیماری یک سندرم ویروسی که معمولا آنرا با نام بیماری لکه سفید یا Disease Spot White  می نامند و به دلیل تلفات وارده به مزارع پرورشی، کلیه مسائل مربوط به میگو را تحت الشعاع خود قرار می دهد و باعث خسارت سنگینی در مزارع پرورشی بر جا می گذارد.
علائم ظاهری بیماری لکه سفید براحتی درمیگوهای جوان وبالغ دیده می شود. میگوهای آلوده خیلی سریع بی حال و کم اشتها شده و دارای شنای آهسته در سطح آب بوده و همچنین در کناره های استخر تجمع پیدا میکنند و در آب استخر ته نشین شده و در نهایت بین 2 الی 7 روز مرگ و میر شدید را نشان می دهند

علائم  بصورت لکه های سفید ابتدا در قسمت کاراپاس میگو و بندهای 5 تا 6 بدن ظاهر شده ودر مرحله پیشرفت کل بدن را لکه های سفید می پوشاند پوست میگو یا Cuticule براحتی از لایه ای در میس جدا می شود. هپاتوپانکراس بصورت زرد مایل به سفید ،بزرگ شکننده تغییر شکل پیدا میکند.
عامل ایجاد کننـده بیمـاری لکـه سـفید میگو  یکـی از بـزرگتـرین ویـروسهـای جـدا شـده از این آبزی اسـت. این ویروس به شکل تخم مرغی تـا میلـه ای، متغیـر و دارای یـک زائـده دم ماننـد در یکـی از انتهـای خود است.
این ویروس دارای یک پوشش سه لایه ای بوده وداخل آن یـک کپسـول بـایـک  DNAدو رشـته ای وجود دارد.
زمان زنده مانی ویروس عامل لکه سفید در خارج از بدن میگو و در محیط آزاد 7-4 است و اگـر میزبـانی پیـدا نکند بعد از این مدت به طور کامل نابود می شود.

درنتیجه با ایجاد عوامل محیطی و مدیریتی مناسب و احداث استخرهای متناسب با شرایط پرورشی میگو و ممانعت از ورود این ویروس به استخرهای پرورشی، می توان از بروز این بیماری و خسرات سنگین جلوگیری نمود

عوامل محیطی و مدیریتی تاثیر گذار بر بیماری لکه سفید میگو

این ویروس تا حد زیادی متاثر از میزان شوری و درجـه حـرارت آب می باشد، به طوریکه این ویروس در شوری زیر ppt 20 فعالیت آن متوقف می شود  و با درجه حرارت بـالای 30 درجـه سانتی گراد فعالیت بشدت کند می شود.
همچنین این ویروس حساسیت بالایی به PH بالای 12 و زیر 3 دارد  و در محدوده خارج از حد نرمال نابود می شود.
  در مطالعات مختلف گزارش شده است که نوســانات عوامــل فیزیکــی و  شیمیایی آب استخر مـیتوانـد باعـث ایجـاد اسـترس در میگوها شود.
دمـا از جملـه فاکتورهای غیرقابل کنترلی است کـه بعضـاٌ از محـدوده خارج بوده می شود و همچنین  شـوری، ذرات معلـق و شـفافیت آب استخرها از موارد مهم عوامــل فیزیکــی و  شیمیایی محسوب می شوند که باید در محدوده مناسب باشند و کنترل آنها از اهمیـت خاصــی برخـورداراســت .
 با توجه به همیت استرس و روابـط متقابـل بـین میزبان، پاتوژن و محیط زیست درایجاد این معضل و گسترش بیماریهای مـاهی و میگو می توان بیان کرد که  بـرای بـروز یک بیماری، محیط زیست استرس زا است که شرایط را برای فعـال نمودن رونـد بیمـاری مهیا می سازد. در چه بسا در پی تحقیقات متعدد چنین استنباط می شود که  بیماری آبزیان،  نتیجه وجود یک میزبـان حسـاس در محیطی سرشار از استرس و عوامل بـالقوه بیماری زاسـت.
با توجه به مطالب ذکر شده میتوان اذعان نمود که عوامل محیطی و مدیریتی ذیل در گسترش و افـزایش تلفـات میگوهـای آلـوده بـه ویـروس لکه سفید نقش داشته باشند:
1- تغییـــرات ناگهـــانی در کیفیـــت آب یـــا دمـــا
2-  تــراکم بــالا در ذخیــره ســازی پســت لاروهــا در استخرهای پرورشی
3- مزارعـی کـه از شـوری آب بالائی استفاده میکردند ودر کنـار منـاطق سـاحلی قرار داشتند در مقایسه بـا مزارعـی کـه شـوری آب پائینی داشتند مشکلات بیشتری دارند(همجواری با دریا بغیر از شوری، درصد حضور ناقلین وحشی را افزایش میدهد).
4- تراکم بیش از حد میگوها در اسـتخرهای پرورشـی و طولانی شدن دوره پرورش باعث  افزایش و شـدت بیماری می شود.
6- بادهای موسمی و بارانهای سنگین باعـث وخامـت بیماری میشوند
( Kakoolaki et al., 2014; ,.Gunalan et al  2011)

ادامه مباحث مربوط به  پیشگیری بیماری لکه سفید میگو را از لینک راه پیشگیری لکه سفید میگو مطالعه فرمایید.