قارچ ساپرولیگنا در تخم تاسماهیان
ساپرولیگنا یکی از شایعترین بیماری های قارچی در ماهیان خاویاری می باشد.
تخم های مرده و بارور نشده اغلب دچار این نوع قارچ می شوند.
ساپرولیگنابه غیر از تاثیر مستقیم بر تخم ها، بر میزان اکسیژن محلول در سیستم های انکوباسیون نیزتاثیر منفی دارند.
• جنس ساپرولیگنا بعنوان یک عامل بیماریزای فرصت طلب، ساپروتروف و نکروتروف است.
• این قارچ روی تخمهای مرده چسبیده و رشد کرده و هایفهای آنها تخمهای زنده را در برگرفته و موجب مرگ تخم های زنده میگردد.
بهترین راه پیشگیری از بیماری عبارتند از:
• خارج کردن تخمهای مرده از انکوباتور بعنوان محیط کشت قارچ
• جلوگیری از تراکم بالای تخم در هچریها
• حفظ کیفیت فیزیکی و شیمیایی آب
• جلوگیری از تغییرات دمایی و آلودگی آب و عدم استفاده از پیش مولدین یا مولدین با سن کم بدلیل هم آوری کاری پایین آنها به دو دلیل اساسی زیر:
الف)- چرا که از یک سو میزان تخمهای رسیده پیش مولدین یا مولدین با سن کم پایین بوده و توانایی باروری را ندارند
ب)- ازسوی دیگر مشخص گردید که عصاره پوشش باروری تخم ماهیان دارای ترکیبات ضدقارچی است، هرچند که اهمیت آن بعنوان مکانیسم محافظتی بدرستی شناخته نشده است.
* بنابراین در مولدین نارس درصد قارچ زدگی تخم بالاست .( Bruno and Wood 1994)
روشهای تشخیص قارچ:
الف)- تشخيص ظاهري:
1- ساپرولگنیا معمو ًلا بر روی تخمهای مرده رشد کرده که این تخمها بادلیل کدر بودنشان به آسانی قابل تشخیص است
2- سپس قارچ به تخمهای سالم همجوار حمله ور شده و آنها را در برمیگرد.
3- در اطراف تخمهای قارچ زده توده های سنگین میسلیوم بصورت پنبه ای و برنگ خاکستری که تمام تخم را در بر گرفته دیده می شود.
4- تقریباً از یک ساعت تا 128 ساعت بعداز قرار گرفتن تخم در مجاورت زئوسپورهای قارچ،اشکال مختلفی از آن بصورت زیر تخم را فرا میگیرد(مخیر 1382).
* اشکال مختلف زئوسپورها
* کیست
* کیستهای جوانه زده
*شبکه سنگین و درهم پیچیدهایی از میسلیوم
ب) - تشخيص ميكروسكوپي
ج) -كشت و جداسازي قارچ
د) - تشخيص بر اساس مشخصات فيزيولوژي
