در دو استخر مشابه اکسیژن موجود در آنها متفاوت می باشد.
غلظت اکسیژن در اوایل صبح به کمترین میزان خود و در بعدازظهر به بالاترین حد خود می رسد .
در استخر پرورشی، ماهی ها تنها مصرف کنندگان اکسیژن نیستند و فقط 15-5% اکسیژن موجود در آب را مصرف می کنند .
مصرف کنندگان اکسیژن در استخر پرورشی ماهی :
فیتوپلانکتون ها، باکتری ها و مواد معلق حدود 50% ، مدفوع ماهی ها و غذاهای مصرف نشده حدود 32%، بنتوزها حدود 2/0 % ، تجزیه کود ها و لجن کف استخر حدود 8% و زئوپلانکتون ها حدود 5/4 % می باشند
واکنش ماهی در مقابل کمبود اکسیژن:
ماهیها در محل ورود آب تجمع یافته، به سطح آب آمده و هوا را می بلعند و در صورتی که این وضعیت ادامه پیدا کند بی حال شده و تلف می شوند.
عوامل نشان دهنده کمبود میزان اکسیژن:
1- رنگ پریدگی پوست ماهی
2- پرخونی آبششها
3- خونریزیهای کوچک در بعضی از قسمتهای بدن ماهی
رفع مشکل کمبود اکسیژن در آب استخر:
برای افزایش میزان اکسیژن محلول می‌توان از
1- انواع تجهیزات هوادهی مکانیکی در هر حوضچه استفاده کرد.
2- در ابتدا تجهیزات تصفیه و انتقال آب حوضچه‌های پرورش ماهی را به‌گونه‌ای طراحی شود که آب در بدو ورود به تأسیسات، پاشیده شود.
3- طراحی حوضچه‌ها می‌تواند به‌نوعی صورت گیرد که طول آنها در جهت عبور بادهای احتمالی باشد.
روش‌های اندازه گیری اکسیژن محلول در آب:
روش فیزیکی
اندازه گیری در محل نمونه برداری از دستگاههای کوچک سیار بطور ساده و سریع انجام می‌گیرد.
روش شیمیایی وینکلر یا یدومتری
یدومتری دقیق‌ترین و قابل اعتمادترین روش اندازه گیری می‌باشد. این روش یک روش تیتراسیونی است.
