آمونیاک واثرات آن در استخر پرورش ماهی

نتیجه آمونیاک موجود در آب استخرهای پرورشی:
• دفع مواد زاید به عنوان محصول نهائی، سوخت و ساز پروتئین
•  تجزیه مواد آلی نیتروژن دار به وسیله باکتری های هتروتروف می باشد.
 
*  یون آمونیوم برای اکثر آبزیان نسبتاً بی ضرر است.
*  در حالی که شکل غیر یونیزه آن به شدت سمی است.
میزان غلظت آمونیوم و آمونیاک در تبادل با یکدیگر بوده و میزان آنها بیشتر بستگی به PH  و دمای آب دارد.
• افزایش یک واحد PH باعث می شود؛ غلظت آن۱۰ برابر افزایش یابد.   
• هر چه میزان دما و PH افزایش یابد مقدار آمونیاک بیشتر خواهد شد.  
• در PH کمتر از 7 مشکل چندانی برای مزارع پرورشی ایجاد نمی کند؛ در حالی که حتی مقادیر کمی از این ماده در PH بالاتر خطرناک خواهد بود.
 
:اثرات افزایش غلظت آمونیاک
1- با افزایش غلظت ، دفع آن به وسیله آبزیان تقلیل و میزان آن در خون و سایر بافت ها افزایش می یابد.
2- این امر باعث افزایش PH خون، ممانعت از انجام واکنش های آنزیمی و اختلال در نفوذپذیری غشای سلول ها می شود.
3- مصرف اکسیژن توسط بافت ها را افزایش داده، تخریب آبشش ها و کاهش کارآئی خون در انتقال اکسیژن را به دنبال خواهد داشت.
 
• عمدتاً پیشنهاد می شود که در مراکز تکثیر ماهی، غلظت آمونیاک نباید بیش از ۱mg/lit باشد.
• بسیاری از پرورش دهند گان ماهی ترجیح می دهند که غلظت آنرا را تا حد ۰۱/۰ mg/lit یا کمتر نگه دارند.
قرار گرفتن ماهی در معرض نیتریت، مشکلات بهداشتی نظیر:
1- هیپرتروفی آبشش
2- هیپرلازی و جدا شدن لاملاهای آبشش همراه با خونریزی و ضایعات نکروزه در تیموس.
3- حساسیت در برابر بیماری های عفونی.
4- بیماری مت هموگلوبینی و اثرات منفی بر رشد و رسیدگی جنسی را موجب می شود.